Biography Janusz Korwin-Mikke |
|
POL:
Janusz Ryszard Korwin-Mikke (ur. 27 października 1942 w Warszawie) – polski publicysta i polityk, poseł na Sejm I kadencji, były prezes Unii Polityki Realnej oraz Wolności i Praworządności, prezes Kongresu Nowej Prawicy. Mistrz Krajowy w brydżu, laureat Nagrody Kisiela w 1990. Kandydat na urząd Prezydenta RP w 1995, 2000, 2005 i 2010.
Urodził się w okupowanej przez Niemców Warszawie jako jedyne dziecko Marii z Rosochackich i Ryszarda Mikke (1911–1965). Jego ojciec był przed wojną szefem wydziału konstrukcji silników w Państwowych Zakładach Lotniczych. Po śmierci matki podczas powstania warszawskiego jego wychowaniem zajęła się babcia (ojciec został po wojnie na rok osadzony w więzieniu), a następnie macocha. Have you voted for or against Janusz Korwin-Mikke ? Uczył się w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W czasie nauki wstąpił do 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta.
Kariera polityczna Działalność publiczna w PRL W latach 1962–1982 należał do Stronnictwa Demokratycznego, z którego wystąpił w okresie stanu wojennego, na znak protestu przeciwko poparciu przez SD w Sejmie ustawy o przymusie pracy (tzw. ustawa anty-pasożytnicza). Has changed the detail your opinion on Janusz Korwin-Mikke ? Officyna Liberałów publikowała również książki sprzedawane w kilku tysiącach egzemplarzy, np. W cieniu Katynia Stanisława Swianiewicza. Największa liczba pozycji o problemach społeczno-politycznym Polski została napisana przez samego Janusza Korwin-Mikkego. Także w 1978 rozpoczęło działalność prywatne seminarium „Prawica-Liberalizm-Konserwatyzm”, które funkcjonowało przez kilka lat w mieszkaniu Janusza Korwin-Mikkego w Warszawie. Uczestnikami seminarium byli studenci warszawskich uczelni, m.in. Have you read details about Lech Kaczyński ? Piotr Aleksandrowicz, a tematyka zajęć dotyczyła zagadnień funkcjonowania państwa liberalnego. W 1986 Janusz Korwin-Mikke rozpoczął wydawanie kwartalnika konserwatywno-liberalnego „Stańczyk”. W 1988 Janusz Korwin-Mikke otrzymał zaproszenie jako przedstawiciel RPR (razem z Robertem Smoktunowiczem) do wzięcia udziału w odbywającym się w Pizie Kongresie Międzynarodówki Liberalnej.
Działalność publiczna w III RP W 1990 założył tygodnik „Najwyższy CZAS!”, którego wydawcą był do października 2007 i w którym publikuje swoje felietony. W początkach października 1990 doszło w UPR do rozłamu. Podczas konwentu partyjnego część działaczy próbowała dokonać zmiany na stanowisku prezesa i odwołać Janusza Korwin-Mikkego. Can Janusz Korwin-Mikke have an influence on Lech Kaczyński ? Konserwatywno-Liberalną Partią UPR Janusz Korwin-Mikke kierował do 1997, kiedy to złożył rezygnację z funkcji prezesa, przyjmując odpowiedzialność za porażkę opartego na tym ugrupowania komitetu wyborczego w wyborach do Sejmu. Jednocześnie wskazał na swojego następcę dotychczasowego wiceprezesa UPR Stanisława Michalkiewicza. W 1999 ponownie objął tę funkcję, ustępując tym razem ze stanowiska w 2002 po nieudanych dla UPR wyborach samorządowych. Swoją powtórną dymisję uzasadnił chęcią przekazania władzy w partii w ręce działaczy młodszego pokolenia.
Kolejne wybory i partie polityczne Kandydował bez powodzenia w kolejnych wyborach parlamentarnych w 1993, 1997 i 2001, w wyborach do PE w 2004 i dwukrotnie w wyborach uzupełniających do Senatu w różnych okręgach wyborczych, raz (w 2004) zajmując (z wynikiem 18,6%) drugie miejsce. W 2005 zainicjował Platformę Janusza Korwin-Mikkego, do której to partii wstąpił dopiero w 2009, a z której listy w roku powołania kandydował po raz kolejny do Sejmu w okręgu warszawskim, uzyskując 19 246 głosów.
W 2006 zdecydował się na start w wyborach samorządowych jako kandydat na prezydenta miasta stołecznego Warszawa. Did you know that Janusz Korwin-Mikke is popular at 68% of voters?? Wybory przegrał, zajmując 4. miejsce za Hanną Gronkiewicz-Waltz, Kazimierzem Marcinkiewiczem i Markiem Borowskim z wynikiem 2,26% (9628 głosów). Kandydował w tych wyborach bez powodzenia także do sejmiku mazowieckiego, a w maju 2007 w przedterminowych wyborach wojewódzkich na Podlasiu. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski z pierwszego miejsca na liście Ligi Polskich Rodzin w okręgu gdańskim w ramach porozumienia LPR, UPR i Prawicy Rzeczypospolitej pod nazwą Liga Prawicy Rzeczypospolitej. Zdobył 3640 głosów. W 2010 ponownie kandydował na prezydenta Warszawy. Zajął 4. miejsce spośród 11 kandydatów, uzyskując 3,9% głosów.
Czterokrotnie kandydował także na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W 1995 i 2000 z ramienia UPR, w 2005 jako kandydat Platformy JKM z poparciem UPR, w 2010 jako kandydat partii Wolność i Praworządność. 10 maja 2010 został zarejestrowany jako kandydat przez PKW. W drugiej turze tych wyborów zasugerował poparcie Jarosława Kaczyńskiego.
25 marca 2011 została zarejestrowana partia Unia Polityki Realnej – Wolność i Praworządność (powołana przez działaczy Wolności i Praworządności oraz grupy działaczy UPR popierających Janusza Korwin-Mikkego), której Janusz Korwin-Mikke został prezesem. Dzień wcześniej doszło do zakończenia prawnej likwidacji WiP, wyrejestrowanej 6 października 2010. 12 maja 2011 UPR-WiP przyjęła nazwę Kongres Nowej Prawicy.
ENG:
Janusz Ryszard Korwin-Mikke often referred to by his initials JKM, born 27 October 1942 in Warsaw, Poland) is a Polish politician and political commentator. He is the leader of the Congress of the New Right, which was formed in 2011 from Freedom and Lawfulness, which he led from its formation in 2009, and the Real Politics Union (UPR), which he led from 1990–1997 and 1999–2003.
Political career From 1962 to 1982 he was a member of the Democratic Party), a puppet party subordinate to the communist authorities. In August 1980 he supported the political strike of the Szczecin Shipyard workers, and later he was an adviser of NSZZ Rzemieślników Indywidualnych "Solidarność" (The Independent Craftsmen's Union). After the imposition of martial law he was interned but later released. In 1987 he was elected the chairman of a liberal-conservative political party called Ruch Polityki Realnej (The Real Politics Movement), which in 1989 changed its name to Unia Polityki Realnej (UPR, Real Politics Union). In 1990 he established a new weekly Najwyższy Czas! ("The Time is Now!"). Lech Wałęsa appointed him to become a member of Solidarity's advisory body – Komitet Obywatelski (The Civic Committee).
Korwin-Mikke was a Member of Parliament during the first term of Sejm (Polish Parliament) of the Third Republic of Poland. Originator of the vetting resolution. He was a candidate for the UPR in the Polish Presidential Election of 1995, obtaining 2.4% of the vote. He was also candidate in 2000 when he got 1.43% of the vote. In the senate by-election in Wrocław in April 2004 he got 18% votes, but finally did not receive the seat. In the presidential elections of 2005 he obtained 1.4% of the vote.
Janusz Korwin-Mikke's economic views are radically liberal, in the classical sense of the word; in the U.S. his views would be best described as libertarian conservative. He frequently refers to such figures as Frédéric Bastiat, Alexis de Tocqueville, Friedrich Hayek or Milton Friedman. In 2009 he left UPR and created a new party, Freedom and Lawfulness (Polish: Wolność i Praworządność, WIP).
Korwin-Mikke is a popular public figure in the mass-media and on the internet, mainly due to often unusual or eccentric ways of demonstrating his political stances. For instance, he protested against high taxes in Poland by eating his tax return together with a Polish musician Krzysztof Skiba in front of the Polish revenue service office.
He writes the most popular blog in Poland. Janusz Korwin-Mikke has been a national champion in bridge, and a member of the national team. He is also a skilled chess player.
Polish presidential election of 2010 Janusz Korwin-Mikke was a presidential candidate in Polish presidential elections of 2010. On 2 June 2010, an unscientific internet poll conducted by TVN24 news network's website showed 22% voter support for Korwin-Mikke, effectively placing him at the second spot next to Bronisław Komorowski (with 35% votes) and Jarosław Kaczyński (19% votes), with 431,000 total votes. In most opinion polls, however, his support was around 2–3%. In the real voting, Korwin-Mikke received 2.48% of votes and didn't get into the second round.
July 7, 2010 updated: 2013-02-22 |
 
|
